“Het was al 19 jaar… dat het moeilijk was voor ons. Heel jong en onervaren in het begin… weinig kapitaal… in een seizoensgebonden sector zonder recurrerende zaken… met een rol als pionier die ons verplichtte om het wiel elke week opnieuw heruit te vinden… systematisch gekopieerd door onze meedogenloze concurrrentie de afgelopen jaren… niets is eenvoudig geweest voor ons, in tegendeel!” – aldus Emmanuel Paul, Managing Director en oprichter van een bedrijf dat hij in de lente van 2001 samen met Raphaël de Borman, Arnaud Woitrin en Gauthier van der Straten oprichtte. “Wij hebben ons beroep uitgevonden en deze sector gecreëerd in België… we hebben er geschitterd en zijn lang de enige op de markt geweest. Om die reden zagen sommigen ons sterker dan dat we werkelijk waren. Diegenen die ons echt goed kennen, zullen niet verrast zijn door deze situatie, we strijden al minstens 6 à 7 jaar voor het overleven van het bedrijf. In die zin, is deze beslissing bijna een opluchting…”

Gaëtan de Borman – die mee aan boord is gestapt in 2004 om 3 jaar later partner te worden – voegt toe : “Er is uiteraard verdriet, maar boven alles is er vreugde en een zekere vorm van trots. We hebben ongelooflijke projecten op poten gezet in meer dan 20 landen… we hebben geïnnoveerd gedurende 19 jaar… we hebben talrijke nieuwe en unieke toestellen gelanceerd, die veel in onze sector hebben betekend … waarmee we onze stempel hebben gedrukt op festivals, beurzen, sportieve evenementen, personeelsfeesten,… noem maar op. Met mijn expertise op vlak van meubilair en de hardware, heb ik mij kunnen smijten in de zotste projecten. Deze uitdaging had geen enkel ander bedrijf mij kunnen aanbieden. Het was nooit een routineklus… Het was vaak heel moeilijk, maar uiteindelijk heb ik me enorm geamuseerd!”

Florence Quetstroey – Operations Director en partner sinds 2018 –vult aan : “Ik ben droevig maar tegelijkertijd ook gelukkig. Gelukkig bij het herlezen van alle erg positieve feedback van onze klanten deze laatste maanden: we hebben kwaliteit geleverd tot het einde, in lijn met ons DNA en onze waarden. Gelukkig over de manier waarop we het menselijke gedeelte hebben aangepakt. Het team was zich ten volle bewust van onze uitdagingen en moeilijkheden, we zijn steeds transparant en eerlijk geweest. Juist voor het einde hebben we een reeks workshops opgezet, zodat iedereen zo goed mogelijk gewapend is voor het vervolg. Dit bewijst de ongelooflijk menselijke ervaring die Eventattitude voor ieder van ons betekent heeft.”

Op de vraag van wat er gebeurd is, wat de situatie heeft veroorzaakt, antwoordt Emmanuel Paul: “Wanneer onze advocaat mij een lijst van onze moeilijkheden vroeg, heb ik een pen bovengehaald… en heb ik een roman in verschillende boekdelen geschreven. Maar serieus, het is erg moeilijk om één of enkele doorslaggevende feiten te aan te duiden. We zullen er binnen 2 à 3 jaar waarschijnlijk een beter zicht op hebben, met een meer nuchtere kijk op de zaak… Maar als we toch iets moeten benoemen, zou ik zeggen dat de financiële kwetsbaarheid, het gebrek aan visie, het verlies van competenties, de commerciële zwakte en een slechte marketing onze val hebben versneld deze laatste jaren. Maar ik geloof dat de echte vraag is hoe we het zo lang hebben kunnen ‘rekken’. En hier is het antwoord echt duidelijk. In één woord: de passie. De passie voor ons beroep, voor onze ‘love brand’ en voor de projecten.»

Bij de beste herinneringen denkt Florence aan de talenten, aan De Academie en het team… Gaëtan aan de unieke projecten… Manu aan de 4 Champions League finales en de festivals. ''Dat was het beste moment van het jaar… het uitwisselen en negociëren van tickets met de festivalorganisatoren… een unieke ‘affiche’ voorstellen aan onze klanten, het team en onze vrienden… Deze magische momenten beleven met hen was voor mij een echt moment van vreugde – de beloning van een jaar hard werken.”

Voor elk van de drie partners, is Eventattitude hun eerste professionele ervaring… en wanneer de vraag over de toekomst gesteld wordt, kruisen de ogen elkaar. De erg jonge Florence Quetstroey bekijkt de situatie als een opportuniteit om zichzelf in vraag te stellen over haar plannen voor de toekomst. Voor de twee andere partners, vormt zich al een beeld van hun toekomst.

Gaëtan de Borman zegt spontaan: “Ik blijf gepassionneerd van het op-maat-verhaal, van het samenstellen, van het nieuwe. Ik sta ten dienste van elk project dat mijn competenties nodig heeft.”

Emmanuel Paul vult op zijn beurt aan: “Op het eerste gezicht, heb ik niet de intentie of de wil om in de sector te blijven, ik ben het stillaan moe en ben nieuwsgierig naar iets anders. In eerste instantie wil ik tijd voor mezelf nemen – en in het bijzonder voor mijn dochters. Na 19 waanzinnige jaren, heb ik nood en zin om te bekomen. In tweede instantie verlang ik er enorm naar om enkel nog om te gaan met mensen die me energie geven en met wie ik waarden deel. Dat kan misschien dom overkomen, maar voor mij zal wat ik doe minder belangrijk zijn dan met wie ik het doe.”

Alvorens de bladzijde om te slaan, wenst Emmanuel Paul nog het volgende te besluiten: “We wensen onze oprechte excuses aan te bieden aan onze partners bij wie we schulden achterlaten… wij hebben dit geval meerdere malen gekend in onze geschiedenis en hebben er alles aan gedaan om hen dit te besparen. We wensen ook oprecht citydev.brussels te bedanken – die ons met open armen hebben ontvangen in Brussel – en onze Raad van Bestuur voor de welwillende begeleiding. En uiteindeindelijk en vooral, BEDANKT aan onze trouwe en loyale klanten om niet te gaan voor de laagste prijs, maar om daarintegen kwaliteit, service en de relatie te waarderen."