Wanneer wist je: ik wil dingen gaan schrijven en creëren?
Tim Van Aelst: “Ik heb als kind altijd gecreëerd. Het heeft er altijd ingezeten om dingen te maken die van mij waren. Bijvoorbeeld: ik kreeg een blokfluit en in plaats van de muziek te spelen die ik kreeg van de muziekleraar, ging ik eigen deuntjes verzinnen. Ook al kon ik het nog niet zo goed.”

Vanaf wanneer zag je in dat die creativiteit ook een carrière kon worden?
“Ik kom uit een gewoon gezin waar een diploma belangrijk was. Ik ben dan ook geschiedenis gaan studeren. Op een dag zag ik echter in de aftiteling van Man Bijt Hond plots de vermelding ‘een programma van Woestijnvis’. Toen besefte ik: dat is ook een job. Televisie was voordien iets wat voor ‘speciale mensen’ leek. Maar toen wist ik: dat wil ik gaan doen. Ik ben heel nederig begonnen in de televisiewereld, en heb allerlei jobs gedaan. Ik ben er niet ingestapt met een air van ‘ik kom hier iets creëren’, maar wel van ‘hoe werkt dat hier?’. Trigger Happy was dan ook een godsgeschenk: een buitenlands format waardoor ik kon leren wat er allemaal mogelijk was. Bovendien was het een format dat lak had aan alle regels. Bijvoorbeeld door niet te onthullen waar de camera staat, maar mensen verdwaasd achter te laten. Daar is Benidorm Bastards uit ontstaan. Toen kwam het besef: wauw, ik kan iets creëren!”

Een wolk die voorbij komt

Is creativiteit iets dat makkelijk komt?
“Creativiteit is iets dat niemand goed kan verklaren. Daarom is er voor mij ook een link met het bovenmenselijke, het spirituele. Het is iets dat binnenvalt en dat je niet kunt verklaren. Creativiteit kan ontstaan tijdens een wandeling, als je vastzit in de file, tijdens het kijken naar een ander televisieprogramma, wanneer je muziek aan het beluisteren bent… En het kan ook ontstaan doordat je voor een wit blad zit. Er is geen wet. Mensen willen graag horen hoe het moet, zodat ze het kunnen kopiëren en toepassen. Maar dat bestaat niet. De ene schrijver doet het zus, en de andere zo… Ik doe alles tegelijk. Als een wandeling niet werkt, dan zet ik mij een paar uur echt vast, en als dat niet werkt, ga ik naar de bioscoop,… Die afwisseling werkt voor mij.”

Betekent dat dan ook gaan slapen met een notitieblok op het nachtkastje?
“Ja, sowieso. Creativiteit kan je zien als een wolk die voorbij komt. Je kan ze dus maar beter grijpen wanneer ze er is. Want anders gaat die wolk naar iemand anders. Ik zie soms nieuwe televisieprogramma’s verschijnen, waarvan ik denk: verdorie, ik heb dat idee ook gehad. Maar ik heb het niet uitgewerkt, dus dan moet ik ook niet klagen. Je hebt inspiratie, maar daarnaast heb je ook motivatie nodig. Want creativiteit omvat een belangrijke tweede component, en dat is discipline. Het keihard uitwerken van een idee. Werken, afzien, een verkeerde weg inslaan, terugkeren, herbeginnen… Voor mij gaan creativiteit en discipline altijd hand in hand. Zo heb ik altijd gewerkt. Velen blijven hangen in die inspiratiefase, en zijn dan gefrustreerd dat iemand anders hun idee ‘gepikt’ heeft. Maar ik geloof daar niet in. Die anderen hebben dat idee ook gehad, of er alleszins sneller iets mee gedaan. Het gaat nooit vanzelf. Artiesten als Sting, Bob Dylan,… dat zijn allemaal heel harde werkers. Ik denk niet dat er velen zijn die scoren met ‘tussendoortjes’. Elton John beweert dat hij ‘Your Song’ in een kwartier heeft geschreven. Het zal dus weleens gebeuren. Maar ik herken me daar niet in, en ik heb dat zelf zo niet ervaren.”

Is dat een van de grootste misvattingen over jouw stiel?
“Jazeker. Men denkt weleens dat wij alles op café of al blowend verzinnen. Maar het is keihard werken. Bij Shelter werkten wij vaak gewoon van 9u tot 17u. Het is trouwens bewezen dat het brein het best werkt in de voormiddag. Daarom was het vaak creëren in de voormiddag, en uitwerken in de namiddag. Het is dus allemaal veel minder rock-’n-roll dan mensen zich voorstellen. Ik denk niet dat we ooit iets hebben bedacht op café. Uiteraard zijn daar wel zaadjes ontstaan, wanneer iemand een verhaal vertelt of zo. Maar daar blijft het ook bij.”

Vertrouwen & druk

Hoe belangrijk zijn succes en bevestiging om creatief te zijn?
“Niet onbelangrijk. Heel veel creativiteit en creatie staat of valt met zelfvertrouwen. Probeer maar eens grappig te zijn aan een tafel met mensen die je niet kent. Het gaat om vertrouwen krijgen… Vanaf er een succes is, weet je dat je het kunt. En dan groeit het vertrouwen.”

Zijn er momenten geweest in je carrière waarin het voor een langere periode niet lukte om ‘te creëren’?
“Jazeker. Het is weleens gebeurd dat ik de lat zo hoog legde, en dat er druk ging meespelen. ‘Want het moet wel weer even goed zijn’. Het gebrek aan een flop bij Shelter heeft mij zeker parten gespeeld. Ik heb veel ideeën afgeschoten als ‘niet goed genoeg’. Na Safety First heb ik een periode gehad dat het voor mij heel moeilijk was. Toen had ik last van de druk die ik mezelf oplegde na een reeks succesverhalen. Toen heeft het wel even gestokt. We hebben in die periode ook enkele slechte pilots gedraaid. Ik denk dat dat kwam omdat ik het te goed wou doen.”

Keuze voor verandering

Een jaar geleden kwam het nieuws dat jullie een punt gingen zetten achter het verhaal van Shelter. Hoe zijn jullie tot die conclusie gekomen?
“In mijn omgeving zijn de voorbije jaren enkele mensen gestorven, die net iets ouder waren dan ik. Mijn partner Sofie heeft mij toen eens de vraag gesteld: ‘Stel dat je nu weet dat je even oud wordt als die vrienden, zou je dan verder doen met wat je nu bezig bent?’ En mijn antwoord was neen. Dan wil ik nog van alles anders doen. Het is dus een keuze voor verandering. Ik voelde de nood om andere dingen te ontdekken en het volle potentieel uit mezelf te halen. Anderzijds voelde ik de passie een beetje slinken. Ik had niet meer het gevoel dat ik mij nog 100% op een nieuw programma kon smijten. Ik kwam tot de conclusie dat het rondje van Shelter was gelopen. Het is heel plezant geweest. Het afscheid was emotioneel, maar het was ook mooi om het liefdevol los te kunnen laten.”

En waar ben je intussen allemaal mee bezig?
“Momenteel noem ik mezelf ‘een zoeker’. Ik ben aan het studeren, ik ben bezig met spiritualiteit en ik verdiep mij heel erg in mentaal welzijn. Ik verslind boeken over dat thema. Daarnaast speel ik veel muziek, onder andere in een coverband. Iets wat ik 20 jaar niet meer had gedaan. Muziek is trouwens altijd mijn nummer 1 geweest. Ik heb weleens gezegd: ik maak televisie om er muziek op te kunnen zetten. Niet andersom. Muziek is dan ook altijd heel opvallend aanwezig geweest. Misschien kom ik via muziek wel terug bij televisie, of in film… Ik weet het niet. Wat het ook wordt: professioneel leven en mentaal welzijn moeten voortaan in evenwicht zijn.”

Ervaringen delen  

Sinds kort ben je een van de nieuwe sprekers van Read My Lips. Welke boodschap wil je je publiek meegeven tijdens je lezingen?
“Ik spreek onder andere over creativiteit en discipline, maar ook over de waarde van een sabbatical. Na Studio Tarara had ik een sabbatical, opgelegd door mijn lichaam. Toen was ik bezig met muziek, wandelen, vrienden zien… En niet met werken. Een sabbatical gaat over verandering. Een vriend kan je een goed advies geven, omdat hij er niet middenin zit. Jijzelf kan dat niet. Als je aan de slag bent, zit je volop in een mangelmolen. Je bent gefocust op nuttig bezig zijn, maar je verliest het groter plaatje uit het oog. Daarom kan het heel zinvol zijn om er even uit te stappen. Er wordt vaak gesproken over verandering. Maar wanneer je vraagt wie zelf wil veranderen, dan steken er nog weinigen de hand omhoog. Mijn betoog is: laat ons allemaal veranderen. Als mens en professioneel. ‘Always change a winning team’.”

En welke stijl mag men tijdens die lezingen van jou verwachten?
“Tijdens mijn lezingen gebruik ik ook weer veel muziek. Daarnaast ga ik ook graag in interactie met mensen. Ik ben altijd fan geweest van films die de lach en de traan konden combineren. Zo wil ik ook naar mensen toe gaan. Soms heel serieus en theoretisch, maar ook relativerend.”