Jan Pieters heeft het grootste deel van zijn carrière bij Philips gewerkt, in verkoop en marketing. “Maar het kriebelde om een zelfstandige activiteit te beginnen. Na Philips, toen ik als marketingdirecteur in een ander bedrijf op zoek was naar iemand die productpresentaties kon maken voor onze producten, ontstond het idee om hier zelf mee te starten. Samen met mijn vader ben ik een bedrijfje gestart, en al snel barstte het uit zijn voegen, en ben ik dit fulltime beginnen doen. Na verloop van tijd vroegen klanten ons ook om standen te verzorgen. En zo zijn wij begonnen met standen te plaatsen, oorspronkelijk met aluminiumsystemen.”

Containers vol afval

Maar al snel besefte Jan dat deze activiteit een enorme impact had op het milieu. “Hoe meer standen en beurzen wij opzetten, hoe meer we inzagen hoeveel afval daar bij komt kijken. Ik kwam ooit buiten bij een bouwbeurs in Duitsland, en daar stonden wel 20 containers klaar voor al het afval. En ook op andere beurzen wordt alles wat blijft staan gewoon opgeschept, rechtstreeks de container in. Zoiets kan toch niet waar zijn! Bovendien zijn de meeste beurswanden opgetrokken met aluminium profielen en bedrukte, niet-recycleerbare doeken (met block-out). De profielen worden wel gerecupereerd en gebruikt voor de volgende beurs, maar impact van de ontginning en productie is enorm. De productie van 1 ton aluminium zorgt namelijk voor een uitstoot van 12 ton CO2! Daarom ben ik beginnen nadenken over wat we daaraan konden doen. We zijn eerst begonnen met kartonnen standen. Maar die gingen niet lang genoeg mee. We zijn het product echter blijven verbeteren tot het huidige duurzame, modulaire systeem dat sneller op -en afbouwt dan vele andere systemen.”

“De productie van 1 ton aluminium zorgt voor een uitstoot van 12 ton CO2! Daarom ben ik beginnen nadenken over wat we daaraan konden doen”

Natuurlijke vezels met koolstof

Na het nodige studiewerk werd er gekozen voor composietplaten, gemaakt van natuurlijke vezels. “Deze zijn 100% natuurlijk. In de natuurlijke vezels zit koolstof. Hoe meer panelen we maken, hoe meer koolstof we dus kunnen capteren. Als die panelen terugkomen, verwerken we deze om er opnieuw exact dezelfde platen van te maken. Er wordt dus niets meer verbrand. We hebben berekend dat één paneel meer dan 20 kg CO2 bespaart.”

Bijkomende troeven

Het is natuurlijk een mooi verhaal, maar anderzijds is er natuurlijk de economische realiteit. “Als je iets doet, moet het natuurlijk binnen een economisch bestel passen. Als het niet opbrengt, komt het niet van de grond en blijft het niet duren. Daarom moesten we ook iets brengen dat beter is dan hetgeen al bestond, en niet alleen op vlak van duurzaamheid. Ik was realist genoeg om te beseffen dat we het enkel met duurzaamheid niet zouden redden. Daarom hebben we ervoor gezorgd dat onze Connection Walls nog twee andere voordelen hebben: je kan de wanden opbouwen zonder  gereedschappen, en je hebt geen losse onderdelen. We hebben hiervoor een gepatenteerd verbindingssysteem bedacht, een haaksysteem waarbij het ene paneel heel eenvoudig aan het andere hangt. Zo onderscheiden we ons tegenover andere systemen.”

Bedrukte doeken

Tot voor kort werkte Connection Walls met bestickerde panelen. “Dat waren polypropyleenstickers die gerecycleerd kunnen worden. Maar soms kregen we de opmerking dat de alignering niet 100% perfect zat. Daarom hebben we een verdere stap gezet in de ontwikkeling: de Canvas Connection Walls. Daarbij werken we met bedrukte doeken die ook gerecycleerd kunnen worden, en die in onze wanden worden opgespannen.”

Sneller, en dus goedkoper

Vaak leeft het vooroordeel dat aan duurzaamheid een duurder prijskaartje hangt. “Dat is hier niet het geval. Het is een oplossing die ongeveer even duur is in aankoop, vergeleken met andere systemen. Maar als je het in totaliteit gaat bekijken, is het veel goedkoper. Omdat het sneller geplaatst en terug weggenomen  kan worden. Een stand van 3 x 6 m met berging en plafond hebben we al gebouwd  in amper 15 minuten. Dat maakt het systeem heel goedkoop.”

Viritact

Toen de beurswereld tijdens de pandemie volledig stilviel, is Jan Pieters beginnen uitkijken naar bijkomende activiteiten. “Toen heb ik samen met een vriend die in Azië woont een bedrijf opgestart om bij ons mondmaskers en covid-tests te introduceren. Maar we hadden meteen vooropgesteld dat dit iets tijdelijk zou zijn, en dat we nadien ook rond ecologische voedingsverpakkingen wilden gaan werken. Uiteindelijk is onze focus verschoven naar composteerbaar en zelfs eetbaar bestek en servies. Zo is Viritact ontstaan.”

“Het eenmalig plastic gaat er echt uit. De overheid gaat steeds meer deuren sluiten. Dus men moet naar andere oplossingen zoeken.”

Juiste partners selecteren

Onder de naam Viritact zorgen Jan Pieters en zijn zakenpartner voor de import en distributie van eetbare lepels, bekers, biologisch afbreekbare bordjes etc. “Deze  produceren we niet zelf. Er zijn verschillende kleine bedrijven die hier al goed werk rond leveren, maar die nog een duwtje in de rug nodig hebben bij de verkoop. Daarom hebben we ons gefocust om de leveranciers met de beste producten te zoeken, en deze aan te bieden in de Benelux en Frankrijk. Bij het selecteren van de producten kijken we naar het bedrijf zelf, en hoe ze werken, maar ook naar het product, de textuur, de smaak, de verpakking…”

Gewoon bij het GFT

De bordjes van Viritact werden afgelopen zomer onder meer ingezet op Tomorrowland. “Het is echt een schitterend product, 100% natuurlijk, en geproduceerd in Europa. De bordjes zijn gemaakt van tarwezemelen, een bijproduct van de voedselverwerking. Als je ze in water legt, beginnen ze na enkele uren uit elkaar te vallen. Voor eenmalig gebruik is dat fantastisch: op events, festivals, feesten… Je gooit het gewoon bij het GFT-afval, en het composteert zich. Naast de bordjes bestaat ons aanbod ook uit koffietassen die je kan opeten, roerstaafjes, verschillende ijslepeltjes met verschillende smaken, aperitieflepeltjes, lepeltjes in combinatie met een vork...”

Einde van single-use-plastics

Met Viritact hoopt Jan Pieters het composteerbaar servies en eetbaar bestek breed in de markt te kunnen zetten. “Het is voor een stuk pionierswerk. Het is niet altijd even makkelijk om bedrijven te overtuigen. Er is die economische realiteit. Zo’n lepeltje is natuurlijk wel duurder dan een plastic lepeltje. Voor een ijssalon bijvoorbeeld is het veel makkelijker een plastic lepeltje te geven. Maar het eenmalig plastic gaat er echt uit. De overheid gaat steeds meer deuren sluiten. Dus men moet naar andere oplossingen zoeken.”

Steentje bijdragen

De rode draad in de verhalen van Connection Walls en Viritact is zonder twijfel de overtuiging van Jan Pieters dat het anders moet. “Voor het klimaat is het niet 5 voor 12, maar 50 jaar na 12. De bewustwording beweegt stilaan wel te groeien, want door de vele natuurrampen worden mensen steeds vaker met de neus op de feiten gedrukt. Ik probeer zoveel mogelijk mijn steentje bij te dragen, via mijn bedrijven, maar ook privé. Enkele jaren terug heb ik beslist om elke dag met de fiets naar het werk te komen. Regen of geen regen. Vrieskou of warm weer. Één keer heb ik een uitzondering gemaakt, bij een zware storm. In alles wat ik doe probeer ik dit door te trekken: door vlees te laten, door in de milieuraad van de gemeente te zetelen,... Ik probeer de boodschap dan ook door te geven. Als ik de jeugd in Brussel op straat zie komen, denk ik bij mezelf: “Voor de jeugd, daar doe ik het voor.”